رقصي ميان ميدان مين

راديوي پدربزرگ نوشته ي احمد يوسفي

پدر بزرگ راديويش را از جانش بيشتر دوست داشت . خيلي دلم مي خواست براي يک بار هم که شده ، موج راديو او را پچرخانم و اين بار من به جاي او موج دل خواهم را بگيرم ولي مگر امکان اين کار براي من ميسر مي شد .

او هميشه راديويش  را روي پايش مي گذاشت و دو دستي آن را مي گرفت . او براي اينکه  شبکه مورد علاقه اش را صاف تر

 بشنود آنتن راديو را هميشه بالا مي داد.

راديو روز و شب روشن بود به محض اينکه کمي صداي راديو به واسطه ضعيف شدن قوه هايش کم مي شد  پدر بزرگ قوه هايي که از قبل توي آب جوش جوشانده بود را مي آورد و قوه هاي قديمي را در آب جوش مي انداخت تا راديو کمي جان بگيرد .ما هم حسابي به شنيدن صداي راديو عادت کرده بوديم و اگر يک روز صداي آن را نمي شنيديم انگار چيزي گم کرده بوديم .

وضع به همين منوال مي گذشت تا اينکه يک روز در آبادي ولوله اي به پا شد . خبر رسيد که کدخداي آبادي به رحمت خدا رفته است . با شنيدن اين خبر زن و مرد روستا براي خاک سپاري و تدفين او جلوي مسجد روستا جمع شدند تا با احترام خاص او را تشيع کنند  . ادامه مطلب.

چند ماه قبل از عمليات مرصاد دردشت ديره مستقر بوديم و شبها براي عمليات مين گذاري جلوي عراقي ها به اطراف قصر شيرين و نفت شهر مي رفتيم .شبهاي اول ماه مبارک رمضان بود . آن شب کار سد موانع جلوي خطوط نيروهاي عراقي کمي طول کشيد و وقتي به پشت خاکريزها برگشتيم اذان صبح را مي گفتند . نماز را در سنگر پياده نظام خوانديم و با روشني هوا به محل استقرارمان دشت ديره برگشتيم .

وقتي از خودروها پياده شديم ، محمد رضا با آن لحجه ي شيرين گيلکي اش گفت : احمد آقا امروزتکليف ما چيه ؟ گفتم :چه تکليفي ؟ گفت : نخوردن سحري ديگه . گفتم :هيچي ،مثل روزهاي قبل ،همه روزه هستيم . مگه تکليف ديگري هم داريم ؟ او کمي اين پا و آن پا کرد و گفت : همه ي شما که منو مي شناسيد . بنده به اندازه سه نفر سحري مي خورم ولي بازم ساعت 4 بعد از ظهر ناي حرف زدن ندارم .

با وجود اينکه با روحيه ي  او  آشنا بودم کمي اخم کردم و گفتم : تو هم مثل بقيه ، مگه کسي از ما ديشب سحري خورده ؟

او کمي غر و لند کرد و بعد ساکت شد .

ظهر توي حسينه براي خوندن نماز جمع شده بوديم ، که ديدم آقاي بلاشي زير بغل محمد رضا را گرفته و محمد رضا بي حال وزن خودش را روي رضا بلاشي انداخته و به طرف حسينيه مي آمدند . سلام کردند و در صف نماز قرار گرفتند . زير چشمي نگاهي به صورت محمد رضا انداختم ديدم واقعا رنگ به چهره نداره .

گفتم چي شده محمد رضا ؟ جوابي نداد . ادامه مطلب.